:Ben de yalnızım; gel kahve içelim. Sen oradan yudumla, ben hissederim...”zdler seni değil mi, kırdılar, canını sıktılar. Bırakıp gitmek istedin ne varsa, :Allah belasını versin” dediğin zamanlar oldu mutlaka. Gözyaşın aktı, annenin öpmeye kıyamadığı yanaklarına.çıkmak istemedin evden bazen, sarılıp yastığa kimsede hissedemediğin :sıcaklığı” aradın yatağında. stne stne geldiler, anlamını yitirdi sevdiğin ne varsa.Yaklaş bir şey söyleyeceğim kulağına; boş ver, aptal onlar halden anlamazlar.Sen iyi bak kendine. Dikkat et yemene içmene; sıkı giyin, çorapsız basma yere.Gördn işte kimsen yok senden başka. İçindeki çocuğun ellerini hiç bırakma ve sımsıkı tutun inandıklarına.:Tabii bir de kendini bir şey sananlar var. :Şey” ne demek peki? Hiçbir şey! İsimsiz, tanımsız, anlamsız! Sıfırın, :sözelci” olanı!”