Kezban

“Yanilmisim Kezban... Otuz yasindaki adam, dünyayi görmüs, insanlari tanimis doktor, kendi içimdeki hisleri anlayamamisim. Bu gece gözlerim açildi, hakikati gör­düm. (…) Kalbimi sevgiye karsi kapatmistim. Yalniz kalbimi degil, kafami ve sinirleri­mi de... Biliyorsun ki insan ayni zamanda muhakemesi ve asabiyla da sever. Ben bu tehlikelere karsi kendimi agilan­mis farz ediyordum. Askin kudretine inanmak istemiyor, bunu edebiyatçilar tarafindan romanlara sokulan bir keli­me addediyordum.”Kezban yavas yavas sinirlerinin gevsedigini hissediyor­du. Kesik bir sesle yalvardi: “Ferit Bey, devam etmeyiniz! Allah askina susunuz!” Genç adam, inatçi bir çocuk gibi ona bakti:“Hayir Kezban, bir defa basladiktan sonra sonuna ka­dar söyleyecegim. Artik tahammülüm kalmadi!”“O hâlde ben gidiyorum. Sizi daha fazla dinleyemem!”“Gitmeyeceksin ve beni dinleyeceksin. Sana, seni nasil sevdigimi anlatacagim…”Halk arasinda çok okunan romanlarin yazari Muazzez Tahsin Berkand, eserlerinin çogunda güçlü kadin karakterleri yansitmis; çogunlukla ask konularini ele aldigi bu eserleri pek çok baski yapmis ve filme alinmistir.Romanlarinda Istanbul’u ve o zamanin yasayisini pek güzel resmetmis; simdilerde bizi belki de özlemle anilan o günlere, incelikler deryasina götürmüstür. Öyle ki Selim Ileri, yazarin eserleri için su güzel tanimlamayi yapmistir:“Muazzez Tahsin Berkand’in romanlarinda, eskilerin ‘aile terbiyesi’ dedikleri, yildizi sönüp gideli epey olmus o yasama biçimi, yasama görgüsü daima duyumsanir.”